شناخت، تحلیل و ارزیابی سازگاری کاربری های شهری با استفاده از سیستم lbcs - مطالعه موردی: شهرک شهید یاغچیان شهر تبریز

همواره یکی از دغدغه های اصلی شهرسازان، کاربری اراضی و برنامه ریزی در مورد این مقوله، بوده و هست. سازگاری کاربریها در این رابطه یکی از مسائل بسیار مهم است که در این راه استفاده از روشهای ارزیابی مناسب به منظور دست یابی به سازگاری بهینه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. نبود داده ها، اطلاعات و طبقه بندی همسان و کامل، یکی از معضلات اساسی در این راه است. طبقه بندی های متفاوت و ناقص هرگز نمی تواند یک شهرساز را به یک برنامه ریزی موفق سوق دهد. بدین منظور تلاشهای بسیاری در جوامع پیشرفته و تا حدودی در کشور در جهت ایجاد سیستمی جامع و همه جانبه صورت پذیرفته است که کامل ترین و بروزترین آنها، سیستم طبقه بندی زمین- مرجع( lbcs) است. این سیستم با لحاظ پنج بعد برای هر قطعه زمین توانسته است دیدی جامع و چندبعدی به مسأله کاربری زمین بخشد. با توجه به لزوم نگاهی چندجانبه بر امر سازگاری کاربریها، باید با استفاده و لحاظ عوامل موثر بر سازگاری و همچنین ابعاد مرتبط با هر قطعه زمین به یک ارزیابی کامل و چندمعیاری دست پیدا کرد. در میان روشهای ارزیابی چندمعیاری، روشahp از مقبولیت زیادی به علت ویژگی های مثبتش برخوردار است. بنابراین با استفاده از این روش و لحاظ عوامل موثر بر سازگاری کاربریها و پنج بعد مورد نظر lbcs به عنوان زیرمعیارها، می توان به یک ارزیابی مطمئن دست پیدا کرد. در نهایت با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیای(gis) می توان امتیازات نهایی(اطلاعات توصیفی) بدست آمده را با قطعات زمینی(اطلاعات مکانی) مرتبط نموده، نقشه و تحلیل نهایی را استخراج نمود. با کنکاش موردی در مورد هر یک از قطعات نامناسب و نسبتاً نامناسب مشخص شده و با لحاظ عوامل(معیارها) و ابعاد(زیر معیارهای) تأثیرگذار می توان به بهسازی سازگاری کاربریها اقدام نمود.